தனக்குத் தானே பேசினால்..!
தனிமையைத் தேடி மூழ்கினால்..!
சித்தம் தெளிவாகி - புது
ரத்தம் உடல் பாயும்..!
நம்மில் நம்மை
பார்த்து... படித்துக்கொண்டால்..!
நமக்குள் நாமே பேசிக்கொண்டால்..!
உடம்பும் உயிரும்..ஆஹா
காற்றாய் இலேசாகும்!
குழப்ப சூழ்நிலையிலோ
முடிவெடுக்கும் தருணங்களிலோ
தனிமையை கொஞ்சம் விரும்பி
அமைதியின் ஆழம் சென்று
நம்மில் நம்மை அழைப்போம்..
நண்பனைப்போல் கொஞ்சம் பேசுவோம்..
கொஞ்சம் கொஞ்சியும் போசுவோம்..
வாய் விட்டுப் பேசினால் தானே
வாய்க்கு வந்தது போல் பேசும்
சமுதாயம்..
மொனமாய் நாமே
நம்மை தழுவலாம்..!
யாரோ ..
பைத்தியக்காரத்தனமாக கூறியிருக்கிறார்கள்
தனக்குத்தானே பேசினால்
பைத்தியக்காரன் என்று!
உண்மையில் தனக்குத்தானே
பேசாதவன் யாருமில்லை,
வேண்டுமென்றால்- அதில்
சதவிகித வேறுபாடு இருக்கலாம்.
அவனோடுபேசுவது அவனனுக்கேக்கூட
தெரியாமல் இருக்கலாம் ஆனாலும்
அவனவன் தனக்குத்தானே
பேசிக்கொண்டு தான் இருக்கிறான்!
மெளனமாய் இருக்கும்
ஒவ்வொருவரும் மனதால்
ஓயாமல் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்!
மனது…
எழுதியது துபையில் ஒரு மருத்துவமனை வளாகத்தில் இரவு நேரம் இரண்டு மணி நேரங்களுக்கும் மேல் தங்கி இருக்கும் சூழல் ஏற்பட்ட போது… என் சிந்தனை பறவை என்னுள் பறந்த போது கண்டுவந்த கரை.. பிடித்து வந்த இரை. காலம்.. 2006 அல்லது 2007 இருக்கலாம்
அன்புடன்,
ஜே.எம்.பாட்ஷா
2 கருத்துகள்:
அற்புதமான கவிதை.. ஆழ்மனதின் ஆழத்தை அளந்து விட்டது.வாழ்த்துக்கள்!
அன்புடன்,
லால்பேடை அப்துல் ரஹ்மான்,
அபுதாபி.
தன்னோடு உரையாடுதல் சக மனிதரோடு உறவாடுதலுக்கான முதல் படி.
கருத்துரையிடுக